همدان- ضلع شمال شرقی میدان امام خمینی (ره) 
امامزاده حسین همدان
امامزاده حسین یا شاهزاده حسین همدان در محدوده بازار شهر همدان و در ضلع شمال شرقی میدان امام خمینی، ابتدای خیابان شهدا، بقعه امامزاده حسین واقع است که یکی از اماکن متبرکه مهم و زیارتی اهالی شهر همدان و اطراف به شمار می رود.
با توجه به شواهد، بنای اولیه آن مربوط به دوران صفویه و گنبد آن مربوط به دوره قاجاریه می باشد.
با توجه به متن شجره نامه این محل مدفن امامزاده حسین یکی از نوادگان امام حسن مجتبی یا پسر امام حسن عسگری است. در این مقبره یکی از احفاد خواجه نصیر الدین طوسی و آباقاخان فرزند هلاکو خان، مغول نیز مدفون هستند. علاوه بر این تعدادی از رجال علم و ادب و همچنین سر شاه! سلطان حسین صفوی ۱۱۴۰ هجری قمری نیز در ایوان جنوبی دفن شده است. شواهد حاکی است که بنای امامزاده جدیدتر از دورهٔ صفویه نیست و در طول زمان دخل و تصرف هایی در آن صورت گرفته است. ای بقعه دارای حیاط دلبازی است که درخت توت کهنسالی در آن وجود دارد.
برای اطلاع خوانندگان از قدر و منزلت این امامزاده واجب التعظیم به چند مورد اشاره می شود:
۱- سید جلیل القدر و دانشمند متقی مرحوم حاج سید عبدالحسین خسروی طبیب نقل کرده اند در عالم رویا دیدم مردم با شتاب به سوی این مزار می روند و می گویند حضرت ولی عصر علیه السلام برای زیارت عمومی خود به این آستان رفته اند.
۲- علاوه بر بزرگان و دانشمندانی چون شیخ ضیاء الدین مفیدی، حاج علی آقا شهیدی، آیت ا… گروسی و حجت الاسلام و الملسمین مرحوم حاج شیخ حسین عندلیب زاده که در این آستان آرمیده اند دو تن از شعرای این دیار به نام های آزاد همدانی و غمام همدانی دفن شده اند.
بنای موزون و متناسب این بقعه از آثار عهد صفویه و به احتمال ضعیف از آثار شیوای زمان فتحعلیشاه می باشد تاریخ این بنا مربوط به سال ۴۲۳ هجری است که سه مرتبه منهدم گردیده و در زمان هلاکوخان مغول (۶۵۴-۶۶۳ هجری قمری) مجدداً بنا شده است.
بنای حرم آن از آثار ممتاز معماری شهر همدان به شمار می رود که گنبد زیبای آجری بر بالای آن استوار است بر دیوار های آن بخط نستعلیق چند بیت از اشعار محتشم را نگاشته اند از رواق بقعه دارای چهار شاه نشین است که از شاه نشین غربی بر رواق در می آیند و از شاه نشین شرقی بدرون حرم می روند بر دیوار های رواق سوره های مختلف قرآن مجید بخط نستعلیق برجسته گچ بری و به رنگهای تیره نقاشی شده است حرم بقعه بصورت هشت ضلعی منظم و بسیار متناسب و شیوا ساخته شده است طول هر یک از اضلاع هشتگانه آن ۳٫۳۰ متر و هر ضلع طاق نمای بصورت شاه نشین به عمق قریب یک متر و نیم است. در زیر بناء سردابی موجود است که قبر اصلی در کف سرداب واقع می باشد.
این اثر به شماره ثبت ۱۷۰۷ در آثار ملی ایران به ثبت رسیده