مسجد جامع عتیق قزوین
مسجد جامع عتیق قزوین که به مسجد جامع قزوین مشهور است، یکی از کهن ترین و کم نظیر ترین مساجد ایران به شمار می رود که شیوه های معماری و هنرمندی ادوار مختلف در آن به خوبی قابل مشاهده است. این بنا در غرب خیابان سپه در محله دباغان قرار دارد.

مقصوره کهن یا طاق هارونی قدیمی ترین بخش از بنای مسجد جامع عتیق قزوین است که به دهلیز ورودی آن متصل بوده و توسط هارون الرشید در سال ۱۹۲ هجری قمری بنا شده است.

گفته می شود که شالوده اصلی مسجد بر روی آتشکده دوره ساسانی بنا شده است (آتشکده در بخش ایوان جنوبی بوده است).

در یورش مغولان به قزوین و از آنجا که مسجد جامع، مهم ترین مسجد شهر بوده است، بخشی از آن از جمله ایوان جنوبی تخریب شده اما در دوره های بعد مرمت شده است.

از ویژگی های ممتاز این مسجد، علاوه بر داشتن هشت شبستان بزرگ در چهار طرف حیاط، یک شبستان زیر زمینی در ضلع جنوب غربی مسجد وجود دارد که بنای آن توسط سعدالسلطنه در روزگار قاجار پایان یافته است.

در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین ضمن مرمت مناره غربی مسجد جامع، موزه سنگ و سفال را در شبستان غربی این مسجد تاریخی افتتاح کرد. در این موزه انواع سفالینه‌ ها، سنگ نگاره‌ ها، ارسی، کاشی و انواع گچ بری‌ ها در معرض دید علاقه‌ مندان قرار گرفته است.

این بنا در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ به شماره ۱۲۱ در آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.